
Broeder Jacobus Johannes (Sjaak) Veken
Missionaris van het Heilig Hart
“Niet liefhebben met woorden en leuzen, maar met concrete daden. Dat is onze maatstaf; daardoor krijgen wij de zekerheid dat wij thuishoren bij de waarachtige God.”
Johannes 3, 18-19
Eerste geloften
Eeuwige geloften
Zo’n tien jaar geleden deden zich de eerste tekenen voor dat Sjaak leed aan een ernstige vorm van Alzheimer. Hij ging nog wel naar zijn kantoor maar deed er steeds minder werk. Anderen moesten zijn tekorten opvangen en deden dat met meevoelen en respect. Zijn maatje broeder Gerrit te Wierik heeft Sjaak tot het einde toe bijgestaan: van een Sjaak die volop zong tot een Sjaak die helemaal stilviel. Ook zijn zussen, Els en Truus, kwamen elke zes weken van Enkhuizen naar Tilburg in de hoop Sjaak te laten merken dat hij niet alleen was in zijn ziekte.
Alzheimer leidt tot volkomen leegheid. Maar het einde is het niet: het verrijzenisgeloof, waarop Sjaak vertrouwde, zegt dat leegte plaatsmaakt voor volheid. Die volheid is Sjaak van harte gegund.