Schemeren
Grijpen staat geluk in de weg
door: Ben Verberne msc
december 2017

Bij de dingen die ik met de paplepel heb meegekregen, hoort schemeren. Als het bij ons thuis donker begon te worden en je wilde het licht aan doen, dan werd er gezegd: nog even wachten, eerst nog even schemeren.
De dagelijkse gang van zaken. Zoals ik heb ik leren schemeren, zo heb ik ook leren kijken naar ikonen. Ook dat moest ik leren. Vergeleken met schilderijen van, pakweg, Frans Hals of Rembrandt vond ik ikonen maar een beetje stuntelig. Pas als je besef hebt van de liefde en eerbied waarmee een ikoon geschilderd wordt, ervaar je het mysterieuze ervan.
Met kerstmis en de jaarwisseling wensen we elkaar geluk. Geluk ligt immers niet voor het grijpen. Je kunt het niet afdwingen, er bestaan
geen toverformules voor. Toch draaien vandaag de geluksmachines op volle toeren. Geluk is mogelijk, hoorde ik, als er aandacht is voor gezondheidszorg, voor mensenrechten, als er minder ongelijkheid is, meer respect voor iedere mens, niet teveel individualisme. Je hoeft de lijstjes maar af te vinken en je bent er. We gaan er een paar dagen tussenuit en we zeggen tegen elkaar: geniet ervan! Genieten, nu! We kunnen het ons gewoon niet veroorloven ongelukkig te zijn. Het is een kwestie nu of nooit. Daarom, grijp je kans!
Maar juist dat grijpen staat het geluk in de weg. Precies dat zie ik verbeeld in deze ikoon van een moeder die haar kind draagt. Ze drukt het tegen zich aan. Met haar linkerhand ondersteunt ze het kind dat zijn wang tegen háár wang heeft gevleid. En het kind? Met zijn linkerhand reikt het uit naar zijn moeder. Geen eisen, geen grijpen, geen afdwingen. Alleen verlangen.
Hoogstens een reiken náár …