60 JAAR GEPROFEST
Als kind groeide Jan van de Pol op in Druten aan de Waal. Dat was niet ver van de franciscanen in Megen, maar dankzij “De Annalen” van de MSC kwam hij in 1958 in het noviciaat van de MSC in Stein. Zou dat wel iets voor hem zijn..? Zijn moeder had er een hard hoofd in, want ze vond dat Jan soms te driftig kon zijn. Toch deed Jan daar – als één van de weinigen op 1 mei (volgens sommigen het feest van de ‘rode Jozef’) – zijn professie. En hij vond er zijn thuis, op een heel eigen manier. Eerst gewoon, als huiswerker en koster in Tilburg. Daarna was hij zeven jaar in het missiehuis van Driehuis en niet te vergeten in het huis dat de MSC daarna in IJmuiden betrok. Daar leerde Jan ook boekhouden en werkte er in het Antonius-ziekenhuis.
Graag liep hij er op het strand . Wandelen werd meer en meer zijn lust en zijn leven. Met vele wandeltochten liep hij mee: Een paar keer in Apeldoorn, dertien keer de vierdaagse van Nijmegen, de Elfstedenwandeltocht in Friesland, en nog talloze andere wandeltochten in Nederland of Oostenrijk, Spanje en IJsland – eigenlijk overal. Voor Jan was dat ook meer dan wandelen. Hij ontmoette gaandeweg vele mensen, sprak met hen, ook over geloven – voor hem werd het als een “apostolaat van de sport”.
Zijn mooiste tijd als msc-er beleefde Jan toen hij niet bij msc-ers woonde. Van 1985 – 1990 maakte hij deel uit van de Emmausgroep in Langeweg. Daar woonde een groep mannen vrouwen samen, die hun huis openstelden voor allerlei mensen. Heel wat dak- en thuislozen vonden er een thuis. Jan was er lid van de dragende groep. Hij voelde er zich volop bij het leven van gewone mensen betrokken. Dat deed hem goed. Toen hij later bij de MSC in Arnhem woonde had hij ook daar contact met ‘stadsnomaden: samen eten, praatjes maken… Ook zijn opleiding boekhouden kwam er nog wel eens van pas.
Nu hij ouder geworden is en sinds 2012 met een indicatie in de Una Sancta woont, mist hij dat eigenlijk wel. Toch voelt hij zich hier thuis – “ik moet me wel, net als vroeger, een beetje aanpassen”…