75 JAAR GEPROFEST
70 JAAR PRIESTER
“Missionaris in hart en nieren”, vanaf zijn jeugd… Tragisch dat nu juist fysiek de nieren een belemmering vormden om als missionaris naar de verre landen te trekken, althans volgens het negatief medisch advies van de arts – een advies soms ingegeven door een lichtelijk romantische bewondering voor het heldhaftige leven in de primitieve oerwouden!
Nico heeft in die zin het medisch oordeel gelogenstraft door in zijn functie als ‘propagandist’ niet slechts in één, maar liefst in alle msc-missielanden – Indonesië, Papoea, Filippijnen, Brazilië – langdurige werkbezoeken af te leggen.
Die reizen hielden Nico gemotiveerd en geïnformeerd bij de organisatie en begeleiding van het uitgebreide netwerk van vrienden in Nederland ter ondersteuning van het missiewerk.
Naast zijn werk als ‘propagandist’ was Nico ook in eigen land missionaris in pastorale en maatschappelijke taken: vijfentwintig jaar assistent in Moergestel, onderwijs aan de huishoudschool in Tilburg, woonwagenwerk, en oecumenisch pastoraat in De Zonnehof.
In het verzorgingshuis van Una Sancta is Nico als hoogbejaarde een nieuwe levensfase gestart. Het is een tijd van loslaten: geen auto meer, de fiets weg, slecht ter been, alleen een rolstoel in de plaats daarvan, een slechte ruil! Moeilijk contact met de familie…
Nico voelt zich vaak ellendig: het dwarrelt in zijn kop: “Je kunt niet meer meedoen aan een vitaal gesprek: als je iets wil zeggen luistert niemand”. Dit is een duidelijk signaal aan de omgeving!. Om in het leven van Nico binnen te komen, moet je heel goed weten te luisteren. Ook de totale afhankelijkheid geeft Nico een gevoel van hulpeloosheid: je wordt gewassen, je wordt uitgekleed, je wordt te eten gegeven…
Nog altijd missionaris? Ook aanvaarding van kwetsbaarheid kan zijn tekenwaarde hebben, maar dan hangt het er ook wel van af of de omgeving daar begrip voor heeft.
Het is trouwens niet alleen maar treurnis in het leven van Nico. Gevoel voor kunst en cultuur doet hem opleven. Hij fleurt op bij het praten over de schilderijen aan de muur, met daarachter een hele geschiedenis: het verleden wordt weer heden. Met de focus op een simpele pentekening van Het Dorp Akersloot. Is het onderschrift symbolisch voor de levensloop