50 JAAR GEPROFEST
September 1960 vertrok ik naar het juvenaat in Tilburg. We waren met een groep van ongeveer 25 juvenisten die overdag in de stad naar school gingen. Ik ging naar de LTS aan de Wandelboslaan en werd timmerman. Zoals de meesten wilden we later naar de missie en daarvoor was een goede technische opleiding nodig.
Het juvenaat werd gesloten en in de Stationsstraat begon ons noviciaat samen met enkele studenten die vanuit Driehuis zich bij ons aansloten o.l.v. Jo Groenen.
Piet Zonneveld, Piet Vergouwen en Simon Alleman woonden ook in huis waar Simon de kok was.
Wij waren de laatste groep die nog één dag de toog gedragen heeft. Jo Groenen had in Driehuis verteld dat de groep juvenisten graag de toog wilden dragen en aan ons werd andersom verteld!
Vanuit de Stationsstraat, maar vooral direct daarop vanuit het missiehuis, vertrokken enkele jonge broeders naar onze missiegebieden. Ik noem Ko Plompen, Chris Vergouwen, Frank Willemsen (Brazilië) en Corné Lathouwers (Indonesië) en later Kees Elbertsen. Anderen hebben de MSC in die periode verlaten.
Zelf ben ik in Nederland/Tilburg gebleven. Na de LTS volgde het leerlingstelsel en ging ik werken bij een aannemer in de stad waarna ik gevraagd werd voor het onderhoudswerk van het missiehuis. Ondertussen woonde ik al in het missiehuis en kreeg ik de kans om mijn aannemersopleiding af te maken. Het werk in en rond het missiehuis was divers en beperkte zich niet alleen tot timmerwerk. Veel heb ik samengewerkt met Simon Alleman en Kees Elbertsen.
Op 27 december 1970 volgde de eerste professie.
Terugkijkend op 50 jaar missionaris van het H. Hart mag ik zeggen dat het mooie jaren waren. De medebroeders (met voorheen de juvenisten en studenten) vormden in die eerste jaren een echte dorpsgemeenschap waar veel selfsupporting was. Met name de broeders verzorgden de keuken, tuin, boerderij, fietsenmakerij en het onderhoud in timmerwinkel, smederij etc. Broeder Rullens bakte het eigen brood van uitstekende kwaliteit. In de drukkerij werkten nog voornamelijk, begin ’70, de eigen medebroeders maar dat zou niet lang meer duren. De grote veranderingen in Kerk en samenleving waren natuurlijk ook voelbaar in en rond het missiehuis maar alles verliep toch in een wat grotere rust dan op menig andere plaats.
Begin jaren 80 sloot ik me aan bij Piet Zonneveld en Theo te Wierik en woonden we in ’t Zand waarna we in 1990 samen verhuisden naar de Hoefstraat waar we met Kees Koppers, Kees Braun en Cor van Halen in totaal 14 jaar actief waren in parochie en wijk.
Theo te Wierik en ik verhuisden in 2004 naar de Goirkestraat. In dit huis hebben Pim van Deenen en Jan Kaandorp voorheen gewoond waarna het een opvanghuis voor vluchtelingen werd en in 2004 leeg kwam te staan.
Achter dit huis stond ‘De Huiskamer’: een oude schuur welke Cees van den Berg en ik in 1992 verbouwd hebben. In de 25 jaar dat De Huiskamer bestond hebben we voor ruim 150 mensen met een psychiatrische achtergrond, samen met een grote groep van zo’n 45 vrijwilligers, een aantal keren per week, in kleine groepen, warme maaltijden verzorgd en was er ruimte voor gesprek en ontmoeting. Dit project werd mede gedragen door onze Zusters. Verschillenden van hen waren vrijwilligster in De Huiskamer.
Dan komt de vraag, na 14 jaar, om deel te nemen aan de Internationale Communiteit. We weten hoe het gegaan is. Intussen was ik 12 jaar mantelzorger in Una Sancta, met veel plezier, en was ik gevraagd om lid te worden van het provinciaal bestuur.
Intussen wonen Theo te Wierik en ik al ruim 1 ½ jaar in de Predikherenlaan. De keuze voor de Predikherenlaan was o.a. op advies van medebroeders e.a. die zeiden dat we met onze (toen nog) 71 en 68 jaar te jong waren voor Notre Dame. Achteraf is het een goede keuze gebleken. Hoe de toekomst er uit gaat zien? Theo en ik hebben nog volop te werken binnen en buiten onze Nederlandse MSC Provincie waar we ons graag voor inzetten. Verder zien we wel wat op ons afkomt. Dit is niet te plannen.
Harrie de Bruijn, msc