MISSIONARIS VAN HET HEILIG HART

Geboren 12 oktober 1927 te Limmen

Professie 21 september 1949

Priesterwijding 5 september 1954

Overleden 21 maart 2018 te Rio de Janeiro

Antoon woonde in de pastorie, tevens de MSC-communiteit van Alcantara en stond daar tot het werkelijk niet meer kon, altijd klaar om in de parochie zijn hulp aan te bieden. Pater Antoon oftewel padre Antonio -zoals hij daar heette-, was altijd bereid biechtvader te zijn. Tot op hoge leeftijd was hij een invallend celebrant bij Eucharistie-vieringen van de parochie, als hem dat gevraagd werd.

Hij werd geboren te Limmen (N-H) op 12 oktober 1927 en overleed in het ziekenhuis van Rio de Janeiro waar hij al ongeveer 3 weken opgenomen was. De prostaatkanker toen die toen helemaal uitgezaaid was, werd de oorzaak van zijn overlijden. Hij verzwakte de laatste tijd zienderogen. Ook eten was alleen maar binnen te houden via een maagsonde.

Antoon kreeg bij de doop van zijn ouders de namen Antonius Cornelis. Op 7 september 1942 ging hij voor het eerst naar de Apostolische School in Driehuis. Na zijn klein-seminarie opleiding begon hij in september 1948 met zijn noviciaat in Berg en Dal en hij sloot dit af met zijn religieuze professie op 21 september 1949. Daarna kreeg hij van 1949 tot 1951 zijn filosofische vorming in Heino (Wijhe/Ov.) en volgde de theologie opleiding in Stein (1951-1955). In Stein ontving hij naast de lagere wijdingen ook zijn diaken- en zijn priesterwijding resp. op 4 april en 5 september 1954.

Zoals gebruikelijk was er als afsluiting van de theologie nog een 5e jaar in Arnhem met pastorale werkzaamheden. Dit jaar was tevens een voorbereiding werd op het vertrek naar de missie en die missie was voor hem naar Brazilië. Op 24 november 1956 vertrok hij per boot van Antwerpen richting Brazilië. Hier begon dan ook zijn echte missionarisleven.

Tot zijn overlijden, wel onderbroken met verloftijden in Nederland, zou hij één worden met dit land en zijn mensen. Dat padre Antonio zeer sociaal begaan was met zijn mensen en ook zeer gewaardeerd werd, was voor ieder duidelijk die hem bezocht. Het kindertehuis “pró-crianca de Alcantara” en het woon- en werkcentrum “Albergue da Misericórdia” voor mensen van de straat/in het drugscircuit die hiermee (voornamelijk door het verzamelen en de recycling van afvalproducten of biologische verwerking ervan) weer een zinvol bestaan verwierven, beide projecten door hem begonnen waren terecht zijn trots en gaven concrete inhoud aan zijn religieuze gevoelens. Jan was een diep gelovig mens!

Zijn standbeeld waar hij op een stenen bank zit, uit dank voor zijn geweldige inzet, zal blijvend aanwezig zijn. Nadat hij 90 jaar werd, is het met zijn gezondheid een stuk achteruit gegaan. Hij at steeds minder, dronk niet genoeg en sliep veel. Hij voelde zelf wel dat het steeds minder werd. “Geen energie meer, de batterijen zijn leeg”, zei hij en wachtte eigenlijk op het moment dat hij van boven geroepen zou worden, waar zijn broers ook MSC’ers Gerard in Nederland en Henk met wie hij samen in de missie van Brazilië werkzaam was geweest, al vóór hem aangekomen waren.