60 jaar priester, maar niet meer in functie. Jammer, maar het is niet anders. Voorbij, zoals alles voorbij gaat. Maar ik was er gelukkig mee. Mocht veel betekenen voor mensen. God dichterbij brengen, zodat het hen tot zegen was. Voorgaande in de sacramentsbediening, maar vooral in de vele pastorale gesprekken, waarbij ik het gevoel had dat mijn spreken van boven af ingegeven werd. Misschien was ik wel meer pastor dan priester. Misschien beter gezegd: juist als pastor priester.
Een voorbeeld. Op een avond zo rondhalf elf werd ik opgebeld. Een jonge vrouw, niet katholiek, vroeg me om raad. Ze had verkering met een katholieke jongen. Nu was ze van hem in verwachting geraakt en hij wilde dat ze het weg liet maken, want het paste niet voor een katholiek om buiten het huwelijk een kind te krijgen. Daarom vroeg ze me om raad. We kwamen in gesprek over de vraag of hij wel echt van haar hield. Op een gegeven ogenblik vroeg ze wat God ervan dacht. Dat was even slikken. Even stilte. En spontaan kwam in me naar boven:”Ik kan je alleen maar zeggen:”God is leven en liefde”. Ook toen was het even stil. Ik kreeg een bedankje. Een week later belde ze me weer op. Bedankte me voor mijn antwoord en vertelde dat ze de relatie verbroken had en dat ze koos voor het kind. Ik weet niet hoe het verder met haar gegaan is. God weet het.
Nu ben ik geen pastor meer, ik vind het dan ook moeilijk om nog als priester voor te gaan in vieringen. Voor mij hangt dat samen met de verantwoordelijkheid voor een gemeenschap. Dat heb ik sterk ervaren in mijn pastoraat In Arnhem, toen ik samen met twee pastorale werkers de verantwoordelijkheid kreeg voor een aantal parochies in de binnenstad van Arnhem. Ik vroeg me af of ik daar wel geschikt voor was. Maar de vicaris van het Bisdom liet me weten, dat ze mij wel kenden en er vertrouwen in hadden. Dat haalde me erdoor. Maar nu heb ik geen verantwoordelijkheid meer voor een gemeenschap. Vandaar dat ik niet meer als priester functioneer en niet meer voorga in een viering, maar wel heel dankbaar vooral die jaren dat ik pastoraal werkzaam mocht zijn in de Kerk.
Comments: 3
Van harte gefeliciteerd Pater Bergen.
Het was altijd een genot als u samen voorging met Piet van den Hoven in de Kleine Eusebius of Walburgis.
Een gouden tijd.
Ook mijn felicitatie is hier op zijn plaats.
Het was en is goed dat ik je heb leren kennen als een fijn mens en als pastor/priester. Jouw lach en humor worden door veel mensen in Arnhem gemist. Ik heb je leren kennen met mijn rouwverwerking na het overlijden van mijn vrouw. Jij nam mij op in je groep en hebben elkaar daarna niet meer uit het oog verloren. Hiervoor nog mijn dank en wij houden contact.
Lieve Ben,
Je was ook mijn pastor toen ik in Arnhem woonde. Je staat op de foto van de confirmatie van mijn kinderen. Onze paden zijn doorkruist toen ik voor een tijd bezig was met kerkboekjes rondbrengen voor de Eusebius parochie. Daarna ook nog toen mijn huidige partner Hans en ik lid waren van de lekenbeweging van de MSC. En vervolgens ook nog toen ik bezig was met het ouderenpastoraat.
Gefeliciteerd met je jubileum en ik wens veel inspiratie en liefde toe voor de komende tijd.