75 jaar geprofest
70 jaar priester

“Hartelijk zijn en trouw in de omgang met elkaar. Staan waarvoor je moet staan en bezield door idealen je hart laten spreken”

Met zijn 94 jaar is Gerrit een van de oudste Nederlandse medebroeders en ongetwijfeld ook binnen onze wereldwijde Congregatie.
Zoals de meesten van ons kwam hij uit een degelijk katholiek gezin in Helden-Panningen. Graag heeft hij het over zijn ouders, met name over zijn vader die zelf in opleiding was geweest bij de MSC. Gerrits belangstelling in die richting werd overigens eerder gewekt door zijn broer. Zijn vader sprak nog vloeiend Frans hetgeen hem in de beginnende oorlog als militair (Duinkerken) goed van pas kwam.
Ondanks oorlogsomstandigheden doorliep Gerrit met uitstekend gevolg de Apostolische School in Tilburg, daarna het noviciaat, de opleiding filosofie en theologie.
Hij wilde graag als missionaris naar Indonesië, maar werd gevraagd klassieke taal- en letterkunde te gaan studeren in Amsterdam. Zijn muzikale inslag bracht hem er toe de studie musicologie er bij te nemen, een rijke ervaring. Dit alles met de bedoeling erkenning en subsidiëring te verkrijgen voor de Apostolische School in Driehuis. Aan dit Paulinum zou hij 18 jaar verbonden blijven als leraar, en jarenlang vervulde hij tevens de functie van directeur van het internaat in het Missiehuis.
In 1971 slaat het uur waarop hij alsnog naar Indonesië kan vertrekken, en wel naar de Minahassa (Noord-Sulawesi). Vier jaar doceerde hij daar Latijn en was nauw betrokken bij het reilen en zeilen van dat MSC- seminarie. Opvoeringen en muziek. Hij was er organist, doceerde als professor aan de Universiteit musicologie, gaf lessen piano en orgel, en is zeer nauw betrokken geweest bij de oprichting van “Musica Sacra”, dat nog maar een paar jaar geleden hem hier in Notre-Dame een onvergetelijke hulde kwam brengen. Zijn pastoraal werk omvatte o.a. de functie van rector voor het Karmelietessenklooster.
Wie nu met Gerrit in gesprek gaat zal hem menigmaal horen vertellen over zijn “leprozen-project”: 64 huisjes, 2 kerken en een ziekenhuis liet hij bouwen. Geldelijke en andere steun ondervond hij van vele kanten o.a. van oud-collega’s in Driehuis. Zo organiseerde hij er onmiddellijk na terugkeer uit Sulawesi een benefit-loop van het Paulinum met een flinke opbrengst. Zelfs is er ten bate van het project een benefiet-wedstrijd gespeeld tussen Ajax en Telstar. Uiteraard kwam Gerrit intussen veel te weten over lepra en wist hij hoe er verstandig mee om te gaan.
Na zijn terugkeer in Nederland werkte hij tot zijn 75e met groot genoegen als pastoor van Stein. Daarna woonde hij nog een tijd in Sittard en ging geregeld op assistentie, met name bij de Zusters van de Windraak. Totdat het alleen wonen niet meer ging: om fysieke redenen en omdat de zeer gewaardeerde verzorging weg moest vallen. Hij verhuisde naar Notre Dame, waar hij nu verblijft. Begrijpelijkerwijze, na zo’n druk en gevarieerd leven met zoveel verantwoordelijkheden, viel deze laatste verhuizing niet mee.