MISSIONARIS VAN HET HEILIG HART
Geboren op 5 november 1935 te Santpoort
Eerste Professie op 21 september 1955
Priester gewijd op 4 september 1960
Overleden op 20 augustus 2021 in Ambon, Indonesië
Kees werd geboren op 5 november 1935 in Santpoort (N-H). Van zijn ouders ontving hij de doopnamen Cornelis Johannes. Hij kwam uit een gezin van twee kinderen en had alleen nog een oudere zus. Toen zij enkele jaren geleden overleed stond het voor Kees al wel vast om tot zijn dood in Ambon te blijven. Daar was zijn leven als missionaris en kon hij nog veel goeds doen. Na zich tegen de avond -zoals gewoonlijk- wat opgefrist te hebben ging hij naar zijn werkkamer in het STPAK, de ‘Hogeschool voor Katholiek Onderwijs’ in de plaats Poka/Rumahtiga aan de baai van Ambon. Hij wilde daar nog wat werken, maar viel flauw en werd pas na 30 minuten aangetroffen. Begeleid door een pater en een aantal fraters overleed hij onderweg naar het ziekenhuis Leimena op 20 augustus 2021. Hij werd daarom vanuit dit ziekenhuis naar de kathedraal van Ambon gebracht en daar opgebaard.
Opleiding
In september 1948 ging Kees naar de ‘Apostolische School’, het kleinseminarie van de missionarissen van het H. Hart in Driehuis. Driehuis lag net als Santpoort in de gemeente Velsen, dus niet ver van huis, waar zijn ouders een café beheerden. Na zijn middelbare studie ging hij op 19 augustus 1954 naar het MSC-noviciaat in Berg en Dal en vervolgde na zijn professie (21 september 1955) de filosofie- en theologie-studie achtereenvolgend in Brummen (1955-1957) en in Stein (1957-1961). In Stein werd hij op 4 september 1960 met zijn jaargenoten tot priester gewijd. Nu volgde nog het pastorale jaar in Arnhem. Hij ging niet meteen naar de missie maar werd eerst leraar op ons kleinseminarie van Tilburg (1962-1966) en ndat werd meteen een voorbereiding op zijn latere taak in de missie van Amboina.
Op missie naar Ambon Indonesië
Kees vertrekt op 4 december 1966 per vliegtuig richting Jakarta en vandaar verder naar Ambon.
Hij begint als parochiepastoor van Waur, een flink dorp op Groot Kei dat bij de Kei-eilanden hoort in de Zuidoost Molukken. In juli 1967 wordt hij directeur van het kleinseminarie van het bisdom Amboina in Langgur op Klein Kei en leidt hier jonge kandidaten voor het priesterschap op. Dat is dan ook tot 1973 zijn belangrijkste opdracht en daarnaast heeft hij dan ook de pastorale zorg voor Watraan, een dorp dichtbij Langgur. Daarna wordt hij twee jaar lang pastoor van Langgur. Zijn parochiekerk is de oude kathedraal. Voordat de stad Ambon een bisschopszetel kreeg, was Langgur namelijk het centrum van het Apostolisch Vicariaat van Amboina én Nederlands Nieuw-Guinea. Pater Kees verhuist in 1975 naar Ambon, de hoofdstad van de Molukken en is daar 5 jaar lang pastoor van de pas opgerichte parochie Maria Bintang Laut (Maria Sterre der Zee). In 1980 komt er een nieuwe benoeming en voor een periode van 15 jaar wordt hij rector van het kleinseminarie Yohanes Vianney in Saumlaki op de Tanimbar-eilanden. Daarnaast wacht hem ook nog de pastorale zorg voor een aantal dorpen in de buurt. In 1995 toch weer terug naar Ambon, maar nu als pastoor van de parochie Ahuru en als hoofd van het bisschoppelijk-pastorale centrum, de ‘Puspaskup’. En vanaf 2008 is pater Kees pastoor in Poka/Rumahtiga en tegelijkertijd wordt hij benoemd als docent op de ‘hogeschool voor katholiek onderwijs’ (STPAK) van het bisdom.
Al verhuist hij zelf op zijn oude dag naar het MSC-communiteit in de stad Ambon, hij blijft tot zijn overlijden nauw betrokken bij de opleiding van deze hogeschool.
Ja Kees was zijn tijd vooruit, hij geloofde in de toekomst van de katholieke Molukse gemeenschap en wilde die beter gemotiveerd maken. Ook bracht hij naar voren dat je er echt iets voor over moet willen hebben om een goed christen te zijn. Hij gaf cursussen aan kerkbesturen. Ook veel praktische liturgische uitgaven zijn van zijn hand. Hij paste die aan aan de dorpssituatie van Indonesië. O.a. verscheen er een praktisch liturgisch gebedenboek voor leken-voorgangers in de dorpskerken en schreef hij teksten die zeer behulpzaam zijn bij bijzondere diensten zonder priester. Kees was ook een sociaal bevlogen iemand en zette zich volledig in bij de sociale projecten en zorgde ervoor dat hulp van elders ook op de juiste manier besteed zou worden en dat kinderen een goede levenskans krijgen. Zeker moet ook zijn betrokkenheid bij de grote godsdienstige onlusten in Ambon vermeld worden. Hij was betrouwbaar en spande zich bijzonder in om de juiste informatie naar buiten te brengen, zodat er naar gehandeld kon worden.
Onvermoeibaar was hij altijd voor iedereen bereikbaar, voelde culturele achtergronden goed aan en hij wilde graag dat iedereen de beschikking kan krijgen over de kennis die daarover vroeger al was opgetekend. Opdat deze kennis niet verloren zal gaan, publiceerde hij o.a. het uitgebreide etnografische werk over de oude Tanimbarese cultuur van pater P. Drabbe, vertaald uit het Nederlands in het Indonesisch.
Pater Kees pleit in een interview van 2003 (na de strubbelingen in Ambon) voor onderling begrip tussen moslims en christenen, om verder te kijken dan vandaag en te helpen dat ieder zich geestelijk, materieel en maatschappelijk tevreden voelt. Hij zet zich sterk af tegen elke vorm van corruptie, ‘ook al trek je daardoor desnoods aan het kortste eind’ zegt hij. We moeten als christenen bouwen aan een netwerk dat authentiek is en tot in de kern Indonesisch. Daarom legt hij de volgende getuigenis af: ‘Geloven is heel wezenlijk in mijn leven; het kan me zelfs mijn leven kosten. Mijn verbondenheid met God en met anderen raakt me tot in de kern en dwingt me tot kiezen. Ontkennen van mijn geloof geeft me misschien een veilig gevoel, maar het maakt opportunistisch.
Dit interview toont zijn diepe motivatie als missionaris.
In de laatste jaren kwamen er wel wat problemen met zijn gezondheid. Door een operatie werd een been wat korter dan het andere en om dat te compenseren kreeg hij een schoen met een dikke zool aangemeten. Hij kon zich moeilijker bewegen, maar werd wel liefdevol bijgestaan.
Pater Kees is in de Molukken een echte apostel van de Heer geweest en we twijfelen er daarom niet aan dat hij nu welkom is in het huis van onze hemelse Vader. Laten we hem in ons gebed nog eens van harte aanbevelen.