MISSIONARIS VAN HET HEILIG HART

Geboren op 29 maart 1928 te Vught

Eerste Professie op 21 september 1948

Priester gewijd op 6 september 1953

Overleden op 19 maart 2021 te Manila, Filippijnen

De volledige naam die Kees bij de doop van zijn ouders ontving is Cornelis Gerardus Petrus Swinkels.

Kees wil graag priester-missionaris worden en gaat daarvoor op 2 september 1940 naar de Apostolische School van de Missionarissen van het H. Hart in Tilburg en hij voltooit hier in 1947 zijn kleinseminarie opleiding. Op 21 augustus begint Kees aan het noviciaat in Berg en Dal en dat sluit hij een jaar later af met het afleggen van de geloften en wordt zo een MSC’er.

Daarna volgen de verdere studies als voorbereiding op het priesterschap: zijn filosofische vorming in Wijhe (van 1948 tot 1950) en de theologiestudie in Stein (van 1950 tot 1953). In Stein doet hij op 21 september 1951 zijn Eeuwige Professie en ook de kleinere wijdingen, de diaconaats-  en de priesterwijding op 6 september 1953, vinden daar plaats. Hierop volgt er voor hem géén ‘vijfde jaar’ zoals gebruikelijk was, maar werd hij als jong priester in 1954 ruim een jaar lang leraar op de apostolische school in Tilburg.

Daarna vertrekt hij als jong missionaris op 15 november 1955 per boot vanuit Genua naar de Filipijnen. Het is een vervulling van zijn jongensdroom. Deze bootreis naar zijn toekomstig missiegebied duurt 6 weken.

In de Filipijnen komt hij helemaal tot ontplooiing. Hij begint als assistent in San Jose, Nueva Ecija en daarna gaat hij naar Lupao. Zijn pastorale taak bestaat daar zoals in iedere parochie uit godsdienstonderricht op scholen, de doop- en communievoorbereiding, biecht horen en mislezen.

Na 4 jaar Nueva Ecija en een korte tijd als pastor in Lianera, wordt pater Kees overgeplaatst en nu als parochiepastoor van Lupao. Vandaar verhuist hij naar de hoofdstad Manilla, is verbonden aan de Chevalier School. Met pater Cor Lagerweij msc opent hij hier in Angeles, Pampanga het MSC-seminarie en Pater Kees wordt hiervan in 1960 de eerste rector. Na Lupao in 1961 helpt hij nog tijdelijk in Cuyapo en hij is in 1962 enkele maanden hulppastor in Guimba. Hierop aansluitend wordt hij pastoor van Talugtug een stadje gelegen in een arme streek op het eiland Luzon. Naast het Tagalog (Filipino) leert hij daar ook de streektaal, het Ilocano.  In 1971, na zijn vakantie in Nederland maakt hij in Guimba deel uit van een nieuw gevormd ‘pastoral team’ samen met pater Willem Mees en pater Henry de Heij. Er worden mensen uit de dorpen opgeleid en begeleid om in de kleinere locaties, de barrio’s, leiding te kunnen geven en voor te gaan in de kerkdiensten.  De nadruk komt nu te liggen op eigen verantwoordelijkheid, de z.g. “Basic Christian Commnities (B.C.C.)”. In 1977 worden dezen officieel aangesteld als leken voorgangers.

Pater Kees was een prettige, meelevende medebroeder. Door zijn betrouwbaarheid, eenvoud en hartelijkheid wordt hij door iedereen zeer gewaardeerd en wint de harten van veel scholastieken die hem graag als hun geestelijke begeleider willen hebben. Dat geldt ook voor zusters en allen die zijn retraites volgen.  Zijn kwetsbare gezondheid is echter altijd een punt van zorg geweest.

Maar tot het einde toe bleef hij dienstbaar, enthousiast en zette door tot het werkelijk niet meer verder kon. Hij was een man die er voortdurend naar streefde Gods Hart op aarde te zijn. Als hem gevraagd wordt welke pastorale houding hij belangrijk vindt, zegt hij dat voor hem de houding van geduld het meest behulpzaam is geweest  d.w.z.  geduld en begrip opbrengen voor anderen.

Hij toonde ons zijn openheid en blijmoedigheid, eenvoud en trouw zoals ook St. Joseph ons dat vóórleefde. Op zijn feestdag ging pater Kees naar de Hemelse Vader, voor wie hij zo’n mooi missiewerk heeft verricht.