OVERWEGING ZONDAG 14 AUGUSTUS 2022
Door Jan Jetse Bol
In Notre Dame te Tilburg
LEZING 1: JEREMIA 38, 4-6.8-10
LEZING 2: HEBREEEN 12, 1-4
LEZING 3; LUKAS 12, 49-53
Toen ik het evangelie van vandaag las verbaasde ik me. Maar niet vanwege de uitspraak van Jezus, dat hij geen vrede kwam brengen maar verdeeldheid. Die uitspraak kende ik al. U ook! Voor ons allen was dat, denk ik, altijd al een lastige uitspraak,
Of misschien juist niet. Ik verbaasde me toen ik las: “Vuur ben ik op aarde komen brengen en hoe verlang ik dat het oplaait…” Die uitspraak kende ik ook, maar dan dacht ik bijna automatisch aan de Geest, de Geest die bemoedigt, die hoop aan mensen geeft… Misschien dachten jullie dat ook…?!
Maar, vroeg ik me deze keer af: gaat het hier over het vuur van de Geest…!? Misschien gaat het hier wel over dat andere vuur, het vuur van de verdeeldheid… En zegt Jezus dus eigenlijk: ik kom verdeeldheid brengen, tussen vader en zoon, tussen moeder en dochter, tussen schoonmoeder en schoondochter…
Dan zie ik in onze tijd: gebroken gezinnen, Dan zie ik: Geweld in relaties. Dan zie ik: kinderen die (door ‘profilering’) onnodig uit huis geplaatst worden. Dan zie ik verstoorde arbeidsverhoudingen, doodsbedreigingen… Dan zie ik in onze tijd ook heel wat andere beelden… Dan zie ik het verwoestend vuur van de oorlog in Oekraïne… Dan zie ik op onze aarde, ergens tussen al die oeroude sterrenstelsels, een groeiende kloof tussen rijk en arm…
In het licht van zo’n vuur komen we dichter bij de profeet Jeremia (eerste lezing), begrijpen we dat hij echt in de put zit – daar is geen water, alleen slijk, hij zinkt dieper en dieper weg, hij ziet geen uitweg meer…
Ook wij weten ons soms geen hemelse raad met onze wereld, met wat er op Moeder aarde gebeurt. Kunnen we, zullen we, de opwarming van de aarde stoppen…? Een diepe kloof tussen arm en rijk…? Zorgen we er samen voor dat er genoeg voor iedereen is…?!
We hebben weerberichten, we hebben van uur tot uur ‘buienradar’ en we kunnen zien of er regen op komst is, of we kunnen zien dat we een hittegolf mogen verwachten… De aanbik van de hemel en de aarde kunnen we duiden. Maar hoe kan het dan dat we ‘onze tijd’ niet kunnen duiden, dat we onszelf niet kunnen peilen…? Of misschien beter gezegd: willen we dat wel…?
Toch worden we vandaag in de Hebreeënbrief opgeroepen “om vastberaden de wedstrijd te lopen waarvoor we ons hebben ingeschreven…” We worden opgeroepen om de weg van Jezus te gaan, om de weg van het hart te gaan, om onze ogen niet te sluiten voor wat er gaande is… En we worden geroepen om goed te kijken en tot inkeer te komen, in beweging te komen…!