Lezingen:
Uit: – profeet Ezechiël 17,22-24;

• De tweede brief van de apostel Paulus aan de inwoners van Korinthe 5,6-19
  Evangelie volgens Marcus 4,26-34

Overweging door Theo te Wierik msc

Mijn oudste broer Gerrit en ik, u weet het wellicht, zijn boerenzonen zoals hier meerdere boerenzonen én boerendochters aanwezig zijn.
Van nabij hebben we meegemaakt hoe vooral onze vaders en broers het land ploegden in het vroege voorjaar.
Er werd gezaaid en het wachten was op de eerste kiemkracht van het zaad en uiteindelijk de oogst.

Menig gelovige agrariër zal gedacht hebben (en vaak nu nog!) aan God die de kiemkracht moet geven maar die kiemkracht en de oogst zouden er niet zijn wanneer onze vaders en broers niet geploegd en gezaaid hadden.

God en mens hebben elkaar nodig maar zijn geen concurrenten van elkaar.
We kennen het gezegde: De boer mag ploegen en zaaien maar God geeft de wasdom.

Zonder de boer kan God niks. Zonder God kan de boer niks.

Dit beeld is goed om vast te houden.
Hoe anders ligt het met hen die niet geloven in God en die denken dat zij zelf een maakbare wereld kunnen creëren.
Ja…we kunnen veel: er is kunstmest, veel machines, allerlei irrigatiesystemen, nieuwe soorten gewassen…we kunnen veredelen en klonen.
En dus denkt de mens: waarvoor zouden we God nog nodig hebben?

Deze week las ik dat dit misschien wel waar kan zijn (dat we veel zonder God kunnen) maar dan zien we hoe wereldwijd Corona uitbreekt.
Geen mens kon het aanvankelijk tegenhouden.
Duizenden mensen stierven.
Nog meer duizenden worden ziek en blijven de gevolgen van Corona ondervinden.

Juist in deze lange periode hebben we ervaren hoe kwetsbaar de mens kan zijn!
De mens is gezond en ineens ligt je op de grond: gevallen van je fiets…onlangs drie medebroeders binnen een half jaar!
Met elkaar staan we dan even opnieuw stil bij het leven.

We zien…ontdekken opnieuw een diepere laag in ons leven!

Noem het Goddelijke Geest… ruach…goddelijke vonk…!
Ooit begonnen, zoals het boek Genesis ons verteld, om orde in de chaos te brengen…!
Om het licht van het duister te scheiden en het water van boven met het water van beneden..!
Gods’ Geest die het leven deed ontstaan…generatie na generatie..!
Ooit begonnen als een mosterdzaadje…nog véél kleiner en uitgegroeid tot deze aarde…als een klein planeetje in dat immens grote universum.

En dan wekt die Goddelijke Geest, in dat immens grote heelal en op dat kleine bolletje ‘aarde’ de mens tot leven…prachtig verbeeld in dat verhaal van Adam en Eva.
Levensadem blies God in de mens.

Maar nu horen we: ‘God, ik heb je niet nodig! Je bestaat helemaal niet voor mij want ik zie je niet en ik hoor je niet! En waar ben je als de mens moet lijden?’

Als de mens zegt: ‘God, ik heb je niet nodig’, dan verdwijnt God als dragende kracht…God.. die de groeikracht, de zuurstof is van ons leven…!

Maar…vertrouw niet blindelings op God.
God is geen automaat waar je een Onze Vader of welk gebed ook in kunt stoppen en dan komt de oplossing wel..!
Nee, de mens heeft zijn en haar eigen verantwoordelijkheid maar daarin mag hij en zij altijd op God vertrouwen.

God en mens zijn en blijven partners.
Als de boer zijn werk gedaan heeft met ploegen en zaaien, kan hij gerust gaan slapen.
God als grote Kiemkracht doet nu het werk.

Dat geldt ook voor ons leven: wij moeten er alles aan doen wat mogelijk is voor ons geluk en dat van ons gezin / familie / onze communiteit.

Ik heb in deze overweging dankbaar gebruik maken van een overweging van Kees Maas, SVD.
Met Kees wil ik deze overweging afsluiten met een treffend Arabisch spreekwoord:

Ook als je volledig op God vertrouwt,
moet je nog wel je kameel vastbinden…!

• Stilte –