OPENING en WELKOM door Ben Verberne
Vandaag vieren we Pinksteren,
de nederdaling van de Heilige Geest.
Heel de schepping is vervuld van Gods Geest.
Dat de Heilige Geest ook óns zal verlichten
en ons hart zal verwarmen met het vuur van zijn liefde.
In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Amen.

Goede morgen, u – aanwezig hier in de kapel,
en ook als u meeviert van elders
of vanaf uw kamer hier in Notre Dame. //

Als je helemaal onder iemands invloed staat, dan betekent dit dat je door die persoon in beslag genomen wordt,
dat heel je denken en doen – je hele leven –
steeds meer door hem/haar bepaald wordt.

Dat overkwam de leerlingen van Jezus.
Gaandeweg hun leven nam Gods Geest
steeds meer bezit van hen, of beter:
het was Gods Geest zelf die tot leven kwam in hen,
in de persoon die zij waren
tot in hun eigen karakter en talenten toe.

Moge door dit Pinksterfeest
de kracht van Gods liefde in ons toenemen en groeien.
Dat de heilige Geest steeds meer bezit zal nemen van ons,
zodat wij mensen, met heel onze bonte verscheidenheid
van begaafdheden, talen en culturen,
mogen groeien tot verbondenheid met elkaar,
met God en met heel de schepping.

Moge Gods liefde in kracht toenemen –
in ons en in onze wereld.

(stilte)

LEZINGEN
Handelingen 2, 1-11
Galaten 5, 16-25
Johannes 20, 15-20

OVERWEGING
We vieren vandaag de nederdaling van de H. Geest,
van Gods Geest die aanwezig is in heel die grootse schepping,
tot in angstige en in zichzelf opgesloten leerlingen toe –
over hen hoorden we in de Schriftlezingen:
• eerst dat uitbundige verhaal uit de Handelingen van de Apostelen:
de kracht van Gods Geest overkomt de leerlingen als een storm die alles en iedereen vervult,

• een explosie van wind en vuur, van communicatie en verbazing!
  • Vergeleken met die eerste lezing uit de Handelingen
  lijkt het evangelie van Johannes meer naar binnen gekeerd, meer ingetogen, sober.
  Johannes schrijft over Gods Geest in ons; de Geest die ons verlangen, ons leven
  en ons hart vernieuwt met het vuur van zijn liefde.
  Maar – precies zoals in het verhaal uit de Handelingen – gaat het wèl over een vuur dat naar buiten wil, naar anderen toe, de wereld in.

Op oude iconen en afbeeldingen, ook in uw liturgieboekje, wordt de kerk voorgesteld
als een kring van mannen en vrouwen –
leerlingen van Jezus, met Maria in hun midden, wachtend en biddend om de Heilige Geest.
Dat is wie we als Christenen zijn: een gemeenschap waarin zichtbaar wordt
wat broederschap, zusterschap, verzoening en solidariteit óver rassen en culturen heen, concreet betekent vandààg. – Een opdracht waar we voorlopig nog niet mee klaar zijn.

Daarom zingen en bidden we vandaag nog meer dan anders: Kom, Schepper Geest, daal tot ons neer, Geest die vuur en liefde zijt:
o Wees aanwezig als een gist, als een kracht,
in heel de schepping,
in het ontstaan en in de wording daarvan,
als een stuwende kracht naar leven toe,
richting gevend aan alles en iedereen.
o Wees aanwezig als een barmhartig licht dat ons helpt onderscheiden wat van God komt en wat niet;
die in ons hart neerlegt
het verlangen naar gerechtigheid,
naar vrede en liefde.
o Gods Geest van zachtmoedigheid,
van geduld en vertrouwen,
van vaardigheid om met breekbare mensen om te gaan en ze troostend, zorgend nabij te zijn.

En voor ons? Wat betekent Pinksteren voor ons?
Als Congregaties bestaan wij 150 tot 170 jaar.
Het vuur van het begin, – van onze Stichters en van generaties vóór ons,
is goddank nog stèèds aanwezig onder ons.
Maar we zijn intussen wel ouder geworden. De tijd van expansie en van missies-ver-weg ligt àchter ons. Vandaag is een andere tijd;
Dit is de tijd
• om dankbaar terug te kijken op wat wij
en zoveel anderen vóór ons mochten en soms nog mògen doen.
• Vandaag mogen we vooral het werk dat anderen en op nieuwe manier voortzetten, ondersteunen met ons gebed, met belangstelling en zo mogelijk met materiële hulp,
• en bovendien mogen we opnieuw ontdekken wat onze missie inhoudt voor vandààg, in déze fase van ons leven.

Over die missie, onze taak of zending vandaag kunnen we grootse theorieën opzetten met weidse vergezichten, maar in feite ligt die missie dichtbij huis
en wijst het leven zelf ons de weg:

o In deze fase van ons leven
hebben we immers geleerd te leven in soberheid, niet zozeer omdat dit een morele opdracht is, maar als een wijze van leven die steeds meer bij ons is gaan horen.
Om betekenis en zin te vinden in ons leven, hebben we niet zoveel nodig van buitenaf, omdat we een zekere vervulling gevonden hebben van binnenuit.

o We zijn ook minder gefocust op het maken van grootse plannen,
laat staan op prestaties.
We hebben – ook dàt hoort tot onze manier van leven – geleerd méér ontvankelijk te zijn voor wat het leven zelf ons brengt en ons over te geven aan wat er op onze weg komt.

o Vandaag kiezen we niet voor een uitgebreide vriendenkring,
of voor een heel netwerk van contacten; nee, we hechten waarde aan diepgang, aan kwaliteit van ontmoeting en vriendschap en aan verbondenheid
met de bron van het leven zelf.
En zo, naarmate we ouder worden,
wijst het leven-zelf ons de weg, – de weg van volheid en waarheid.

Het is waar, de kerk en ook wij als religieuzen, vandaag staan we in de marge van de samenleving, we zijn niet meer zo talrijk en zichtbaar als voorheen.
Soms voelt dat ongemakkelijk, maar het heeft geen zin te blijven staren naar wat vroeger was,
te klagen en morren: – dat hèlpt niet
en het zou ons ook niet aantrekkelijk maken!
Van ons wordt gevraagd om – zoàls we nu zijn en voor zover we dat kunnen –
in contact te blijven met elkaar en met mensen om ons heen:

o niet veroordelend, maar meelevend, ondersteunend en bemoedigend naar anderen toe. Want dàt alleen al is een missie van menselijkheid en medemenselijkheid vandaag!

o We leven het verhaal van ons leven, hoe broos we zelf ook zijn.
Af en toe mogen we iets daarvan delen met elkaar – meestal in brokken en beetjes. Soms licht dan in dat verbrokkelde verhaal van ons samen iets op van het grote verhaal van God met de mensen vandaag.

Daarom bidden we
Zend nu, Vader, de Trooster en Helper in ons midden,
uw heilige Geest. Sterk ons vertrouwen.
Verruim onze liefde.
Raak ons met het vuur van uw Geest.
En breng ons elkaar nabij.