OVERWEGING TIJDENS DE VIERING VAN ZONDAG 3 SEPTEMBER 2023
in de NOTRE DAME te TILBURG
Door Jan Jetse Bol MSC
Lezing 1: Jeremia 20, 7-9
Lezing 2: Romeinen 12, 1-2
Lezing 3: Matteus 16, 21-27
Zoals we hier aanwezig zijn: We werken niet meer. We zijn misschien wel ouder geworden dan we verwacht hadden… En u die op uw kamer of thuis met ons verbonden bent en misschien nog wel werkt… Werden wij vandaag in ons hart geraakt door wat we hoorden in de tweede lezing, de brief van Paulus aan de christenen van Rome? Willen wij andere mensen worden, willen wij een nieuwe visie hebben…? Willen wij veranderingen? Zijn wij mensen die ons gedrag niet afstemmen op de wereld zoals die nu is…? Of willen wij eigenlijk liever geen veranderingen…? Is alles goed zoals het nu is? Zoals wij zelf geworden zijn…?

In het evangelie van vandaag horen de leerlingen, de volgelingen van Jezus, dat zij zich niet moeten laten leiden door menselijke overwegingen… Jezus laat zijn volgelingen met nieuwe ogen naar het leven, de wereld kijken, met een nieuwe visie: Leven is meer dan je goed/okay voelen, is meer dan beter worden. Het leven is zoals het is.
Zij hoeven niet te doen wat de schilderes Ans Markus gedaan heeft. Die heeft in haar leven moeilijke dingen meegemaakt, veel huiselijk geweld. Zij schilderde zichzelf, zij schilderde mensen in windsels, in doeken gewikkeld. In doeken gewikkeld is er voor een mens geborgenheid en veiligheid. Maar je kunt je er ook mee verbergen voor de (boze, gevaarlijke) buitenwereld. Dan hoef je geen pijn en verdriet meer te voelen….
Ook de volgelingen van Jezus horen het en zullen het meemaken: Er is veel lijden en verdriet in het leven van een mens, soms angstig dichtbij. Ook zij willen zich in doeken wikkelen, ze willen het niet horen, niet zien – lijkt wel. Petrus zegt: “Dat mag u nooit overkomen! Dat verhoede God!
Zo bidden en denken wij ook wel eens als wij het nieuws van de dag horen, dichtbij of ver weg: Pijn en verdriet door mensen elkaar aangedaan, ernstige ziektes of hevige natuurrampen. Ook wij willen ons weleens in doeken wikkelen, wij willen dat allemaal niet (meer) zien, wij willen niet met onszelf geconfronteerd worden…
Soms zijn er conflicten waar we niet uitkomen. En er is niet altijd een ‘rijdende rechter’ die uitkomst biedt… Er is de zon die schijn, soms te weinig, maar soms veel te veel. Het kan regenen en stormen, soms dagelijks en veel te veel en te heftig. Wij mensen kunnen er warmpjes bij zitten maar er zijn er ook die dag in dag uit letterlijk in de kou zitten en er alleen/zelf niet uit kunnen komen… En wij? Wat vinden wij? Zitten wij aan de goede of aan de verkeerde kant…?
“Wie mijn volgeling wil zijn…” kunnen we verstaan als: Verstop je niet voor het leven! Neem het leven zoals het is. Wees niet bang je leven te verliezen…! Mogen we dat ook – minder ingrijpend, minder drukkend – vertalen met: Neem het leven zoals het is en maak er het beste van!? Wie weet worden wij op die manier ook nu, in deze soms moeilijke tijden, andere mensen, mensen met een nieuwe visie. Het zij zo. Amen.