LEZINGEN
Exodus 32, 7-11.13-14
1 Timoteüs 1, 12-17
Lukas 15, 1-10

OVERWEGING
Verleden week, tijdens zijn audiëntie op het Sint Pietersplein, sprak Paus Franciscus over barmhartigheid. Of beter, hij vertelde over een vrouw die hij ooit gekend had in zijn parochie in Argentinië. Die vrouw wist niet hoe ze haar kinderen in leven moest houden. Daarom was ze de prostitutie ingegaan. Verschillende keren had de paus – toen nog pastoor – haar geholpen met voedselpakketten. Toen zij op een dag naar de pastorie kwam, dacht padre Bergoglio dat ze hem daarvoor kwam bedanken. Maar de vrouw zei: Nee, daar kom ik niet voor. Ik kom om te bedanken dat u me steeds met ‘mevrouw’ hebt aangesproken.
Er zijn veel mensen voor wie ‘barmhartigheid’ iets neerbuigends is, iets van ‘uit de hoogte’. De vrouw die aanbelde bij de pastorie van paus Franciscus, had gelukkig een àndere ervaring. Zij had iemand ontmoet die barmhartigheid toonde door haar als mens te respecteren. – ‘Bedankt dat u me altijd met ‘mevrouw’ hebt aangesproken’.

Dat is de kernboodschap van deze morgen. In het evangelie gaat over terugvinden
en over zelf teruggevonden wórden, over mensen die opgelucht en opgetogen zijn
wanneer een andere mens weer terecht is. Zo behandelt God ons en zo mogen ook wij omgaan met elkaar.

In de jonge kerk, vooral in de gemeenschap rond Lukas, werd dit verhaal van Jezus
doorverteld als een aansporing om niemand om wat voor reden ook buiten de gemeenschap te sluiten. Als God op zoek gaat naar mensen, dan moeten ook wij op zoek gaan naar elkaar. Ook mensen die niet in de pas lopen, of die er moeite mee hebben zich te voegen in de gemeenschap – ook zij horen erbij.

Het is niet moeilijk om in onze tijd personen of groepen te noemen die systematisch worden buitengesloten. Hoe vaak gebeurt het niet dat we vol van ons eigen gelijk
elkaar beoordelen en veroordelen. Jezus is het beeld van God. Van God zegt Huub Oosterhuis in een van zijn liederen:
nog vóórdat wij hem zoeken,
zijn wij gezocht door Hèm.

Wij mensen zijn jammer genoeg snel geneigd elkaar te veroordelen en naar buiten te werken. Soms begint het heel onschuldig, of in het klein. Maar voor we het weten groeit het uit tot iets groots en rampzaligs. Zelfs een concentratiekamp als Dachau
is ooit begonnen als iets onopvallends; bij wijze van spreken ‘in onze eigen achtertuin’: namelijk in het Vondelpark van Amsterdam, met een klein bordje bij de ingang dat mensen gemakkelijk over het hoofd zagen: … Verboden voor Joden.

“Bedankt, dat u me altijd met ‘mevrouw’ hebt aangesproken”, zei die dame tegen paus Franciscus. – Barmhartigheid wordt van ons gevraagd: dat wij op zoek gaan naar elkaar, zoals God op zoek is naar òns; dat we er zijn voor elkaar, zonder ons op te dringen, elkaars’ waarde kennen: accepteren, hoog houden. Jezus zelf gaat ons daarin voor.
Ben Verberne MSC