Overweging van zondag 6 februari 2022 in Notre Dame Tilburg
LEZING 1: JEASJA 6, 1-2a .3-8
LEZING 2: 1 KOR. 15, 1-11
LUKAS 5, 1-11
door Jan Jetse Bol
In de afgelopen twee jaar hebben we het meegemaakt, dat we door coronamaatregelen iets niet konden doen. Soms werden die maatregelen ons ook te veel… Maar er zijn voor ons mensen altijd al grenzen geweest, waar we tegenaan lopen, er zijn bergen waar we tegenop kijken…
Mensen verwachten iets van ons, maar eigenlijk willen we ons het liefst verstoppen voor die verantwoordelijkheid. Want, “dat heb ik nog nooit gedaan!” of “dat kan ik niet”… En als we ouder worden dan denken we af en toe, of vaker: “Dat kan ik niet meer”.
De schriftlezingen van vandaag brengen ons bij dit soort ervaringen… Ze laten ons mensen zien die, tot hun verrassing, meer kunnen dan ze denken…
Bij Lukas 5 komen wij bij vissers die de hele nacht voor niets gewerkt hebben. En die, wanneer ze Jezus ontmoet hebben, toch weer aan de slag gaan, En ze vangen meer dan ooit, netten dreigen te scheuren… En zouden ze dan ook mensen kunnen vangen…?
Bij Jesaja 6 vinden we een mens die zegt: Ik ben hier nou wel, maar wat kan ik doen…? “Ik ben een mens met onreine lippen…” Als dat zo is, dan kan ik toch niet staande blijven als God zich aan mij laat zien, mij roept…?! Jesaja wil vluchten… Maar er is een engel met een gloeiende tang die zijn tong aanraakt, er is meer! Hij kán niet meer! “Hier ben ik!” zegt Jesaja. Hij kan spreken, het woord van God laten horen, profeteren… Hij kan kijken met de ogen van God. Hij kan God in de ogen zien En hij ziet dat hij tot meer in staat is dan hij dacht..
Het kan ieder van ons overkomen, of we nu profeet zijn of niet. Het kan ons als gemeenschap overkomen, als kerken, als samenleving overkomen, dat we denken: ja, maar dat kan ik niet… Dat wij denken: dat kunnen we niet! Of, misschien met de woorden van Paulus in de eerste brief aan de mensen van Korinte: “Ik ben een misgeboorte…!” We willen wel, we hebben zo goed ons best gedaan, het lukt ons maar niet…Ook met elkaar komen we er niet goed uit…
Kan die synodale weg die we, op uitnodiging van paus Franciscus, ingeslagen zijn ons wel verder brengen… Of kunnen wij hier in Europa nog nieuwe wegen van religieus leven vinden…?! Zo is er nog meer, waarvan we ons afvragen, kunnen we daar iets mee: Vluchtelingen en asielzoekers, rijk – arm, jong – oud, man – vrouw, hetero – homo, gelovig – niet gelovig… Kunnen wij in verscheidenheid in vrede samenleven…? We hebben er niet altijd vertrouwen in, dat wij dat kunnen
Vandaag horen we: Misschien heb je het gevoel dat je de hele tijd voor niets gewerkt hebt, Misschien heb je het al zo vaak geprobeerd…?! Maar… al is het water diep en donker… “Vaar naar het diepe en gooi uw netten uit!” Wie weet, zeg ook ik, zeggen ook wij, als Jesaja: Het zij zo. Amen.