OVERWEGING ZONDAG 27 FEBRUARI NOTRE DAME TILBURG
Door Jan Jetse Bol
LEZING 1: SIRACH 27, 4-7; 1 KORINTE 15, 54-58; LUKAS 6, 25-37
Jeanne Ketelaars vertelde mij hoe zij naar de lezingen van deze zondag gekeken had… Ik maak daar graag gebruik van…
De lezingen van vandaag zijn als een spiegel… Hoe wijs en onwijs zijn wij mensen; door welke geest laten wij ons beïnvloeden? De lezingen zijn vragen naar ons eigen kritische vermogen: Hoe dragen wij bij aan de hemel van God, aan vrede op aarde…? In de beide lezingen worden wij, zoals we hier, nu, bijeen zijn, aangesproken. Hoe komt het woord van God bij ons aan…? Wat voor vruchten brengen wij voort…?
Het zijn vragen bij deze tijd van het jaar, het carnavalsweekend… Woensdag is het carnaval voorbij, gaan we het askruisje halen. En wie weet gaan we haring happen, want “zo wast vrúuger!”:.. Maar, wat willen we nu…?! Of, zoals op het boekje van vandaag staat: “waar is ons hart vol van…?”
In het evangelie van Lukas reikt Jezus zijn leerlingen vandaag dringende beelden aan… Hoe komen die beelden bij ons binnen – het gaat immers (ook) over ons… Wanneer we de beelden bij ons binnenlaten, kijken we in de spiegel, worden we geconfronteerd met onszelf: Ben ik die blinde, die meent de ander wel te kunnen leiden, of ben ik die leerling die misschien wel zegt leerling te zijn, maar in feite de houding aanneemt van iemand die het beter meent te weten. En hoe zit het met mijn goede bedoelingen om een ander te helpen…? Zit ik die ander eigenlijk niet te beoordelen op al die splinters die ik bij hem/haar zie…? En wil ik er even slim en subtiel voor zorgen dat die foutjes recht gezet worden…? Zou ik niet beter naar mezelf, kunnen kijken, in de spiegel kunnen kijken en me ervan bewust worden dat ik grote blinde vlekken heb, een balk in mijn eigen oog… Het zou wijs kunnen zijn om mijn eigen blikveld te verruimen door de blik van een ander, door open te staan voor levenservaringen van een andere mens, man of vrouw… Misschien wel iemand die ik eigenlijk niet zo mag…?
En hoe staat het eigenlijk met onze vruchten… Wat bieden wij de wereld aan…? Zijn wij als een zieke boom met zieke vruchten…? Of is wat ik, wat wij de wereld aanbieden voedzaam, smakelijk, leven gevend…? Jezus nodigt ons uit, daagt ons uit om ons binnenste/ons hart te onderzoeken… Waar ons hart vol van is…!? Als we een bijdrage willen leveren aan onze wereld dan kunnen we beginnen bij onszelf en ons hart laten zuiveren. Natuurlijk huist er ook in ons van alles, niet alleen hoop, maar ook twijfel, domheid, drift, plezier, onzekerheid… Er zijn en wij kennen kleine oefeningetjes: Even tot tien tellen, iemand uit laten spreken… Wie weet, tomen we krakende, bedreigende krachten in en geven we het goede in ons de kans om tevoorschijn te komen…
” God is barmhartig” hoorden we in de eerste lezing van Jezus Sirach. God weet hoe beperkt we zijn: Een waterdruppel uit de grote zee, een korreltje zand, Een paar schrikkeljaren van de eindeloze eeuwigheid… Daarom komt God ons tegemoet: “Hij wijst terecht, hij leert ons discipline, hij onderwijst ons en voert ons terug zoals een herder zijn kudde…, steeds weer!” Misschien kunnen we dat ook zien in de spiegel van carnaval, ook al loopt er dit jaar dankzij de oorlog een grote barst door die spiegel heen: We worden uitgenodigd om op een nieuwe manier tegen de wereld aan te kijken tegen onszelf aan te kijken… Dat niet alleen ons hart overloopt, maar ook onze ogen en onze handen…, dat we in woord en daad goede vruchten mogen voortbrengen, voedzaam, kleurrijk, opbouwend, liefdevol… Ook, of misschien wel juist, in deze tijd. Amen.