Pinksteren
Eerste Pinksterdag
Zondag 23 mei 2021
Pater Pieter Rozemeijer msc
Pinksteren, feestelijke afsluiting van de Paastijd. Medegelovigen, laten we daarom even terugblikken. Voorspel op Pasen was de Veertigdagentijd. Op elke zondag in die Veertigdagentijd overwogen wij de hechte band, die speciale relatie, die God aan wilde gaan met ons mensen. U herinnert zich nog wel. Het begon met die wonderlijke Regenboog, teken van God`s Verbond met Noach. Toen God`s Verbond met Abraham “geloof Me nu maar Abraham, jouw nageslacht zal talrijk zijn als het zand op het strand, en in jouw nageslacht zal ik alle mensen zegenen.” Toen aan de voet van de Sinai God`s Verbond met dat nageslacht. En na die rampzalige Babilonische ballingschap de verinnerlijking en verdieping van dat Verbond door de profeten.
Alles mooi en wel, maar wat heeft dat alles met Pinksteren te maken? Nou ik zal u zeggen: heel wat! Het is nl. zo: al eeuwen voor Christus vierden de Joden al de vijftigste dag na Pasen. Op die vijftigste dag vierden zij o.a. dat Verbond dat God met hen sloot op het eerste Pasen na de bevrijding uit Egypte. Toen was het dat God Zijn volk aan de voet van de Sinai Zijn Wil bekend maakte in 10 leefregels, gegrift op 2 stenen tafelen. Met die 10 geboden gaf God 10 richtingwijzers richting een gelukkig volk, richting een leefbare samenleving. Dat gebeurde toen wel op een zeer indrukwekkende wijze, nl. met veel wind, veel vuur, veel bliksems en gedonder. Dat had een onvergetelijke inpact op het volk. Geen wonder dat de Joden het zich bleven herinneren, en wel op die vijftigste dag na elk Paasfeest. “Wekenfeest”noemden zij dat feest. Een feest uit dankbaarheid voor de eerste graanoogst en voor het geschenk van de Torah op de Sinai. (Deut. 16, 9-11). Ze kwamen in Jeruzalem in de tempel samen en elders in het land altijd in groepjes.
Medegelovigen, zo dus ook Jezus`leerlingen…ze kwamen in hun groepje bijeen met de vrouwen, met Maria de Moeder van Jezus en met Zijn broeders, op de vijftigste dag na Pasen, in een bovenzaaltje, met gesloten deuren uit angst voor het zg. wettige gezag! En toen gebeurde het! Net als aan de voet van de Sinai, toen meer dan 1000 jaar geleden, net als toen bij de Sinai, was het als kwam er een gedruis uit de hemel alsof er een hevige wind opstak. En er verscheen iets als vuur dat zich in tongen verdeelde over de aanwezigen.
De schrijver van dit verhaal, Lucas, legt dus duidelijk een link naar het Sinai-gebeuren nl. als een vernieuwing van het Verbond van de Sinai, een vernieuwde relatie van God met de mensen, nu in de Heilige Geest, in de Geest van Zijn Zoon! De stormwind en het vuur zijn duidelijke verwijzingen, tekenen dat Zijn Geest hier aan het werk is. De voorspelling van God bij monde van de profeet Ezechiel gaat in vervulling nl. God schrijft Zijn Wil niet meer op koude stenen, nee, God schrijft Zijn Wil in de levende harten van de mensen. (Ez. 11, 19).
Nou, mensen, die vernieuwing sprak de toegestroomde menigte wel aan! Diè taal verstonden zij tenminste, van waar ter wereld ze ook kwamen: Parten, Meden, Elamieten enz. Deze vernieuwing door de H.Geest werd het begin van de grote Jezusbeweging, die zich door de eeuwen heen in golven over de wereld verspreidde. En nog steeds zijn er, ook nederlandse, missionarissen en missionaire werkers, die met hetzelfde enthousiasme in verre landen met woord en daad getuigen van God`s liefdesband, God`s liefdevolle relatie met ons mensen. Ze preken niet alleen over God`s Liefde voor alle mensen, zij laten die Liefde ook voelen in hun zorg voor armen, onderdrukten, zieken, gehandicapten. O.a. pater Daalhuizen en Susanne Beentjes. Hun gezichten kent u van de poster achter in de kapel, de poster van de actie Week Nederlandse Missionaris. Pater Daalhuizen is er voor de lokale bevolking van Minas Gerais in Brazilie, en Susanne steunt in Tanzania jonge meisjes, vaak al zwanger gemaakt, waardoor ze weer de school niet konden afmaken. We kunnen ons hierbij veel voorstellen sinds al die berichten uit noord-Nigeria, waar zelfs van hele scholen of internaten honderden kinderen werden ontvoerd.
Bidden wij voor hen en gedenken we hen misschien ook met iets uit onze portemonnaie, maar laten we ons vooral door hen be-geest-eren om ook te doen als zij, al is het dan niet ver weg, maar gewoon thuis, in ons gezin, werkplek, omgeving, communiteit… Alleen zo kunnen wij onze dank brengen aan de Heer voor de liefdesrelatie die Hij met ons wil. Vragen we om de komst van Zijn goede Geest. Met Zijn Geestkracht kunnen wij deze relatie wederzijds laten zijn.
Tweede Pinksterdag
Maandag 24 mei 2021
Maria Moeder van de Kerk
Viering met overweging door pater Jan Jetse Bol
Welkom
Tijdens het Tweede Vaticaans Concilie gaf paus Paulus VI Maria de titel: Moeder van de kerk. En in 2018 werd tweede pinksterdag de gedachtenisviering van: Maria moeder van de kerk. Maria wordt verbonden met Pinksteren.
Voor mij heeft de MSC dat al eerder gedaan door de beeldengroep, die een plaats heeft gekregen in de basiliek van Issoudun (Frankrijk). U kent die beeldengroep denk ik wel: Maria, met een open hand, bij Jezus aan het kruis. Zo ontvangt Maria de gaven van de Geest, die Jezus bezielde. Voor zover wij onvoldoende open staan voor de Geest van God bidden wij een gebed om ontferming…
Openingsgebed (een kaars wordt aangestoken bij het beeld van Maria…)
Op deze feestdag van Maria, moeder van de kerk, steken wij een kaars aan bij het beeld van Maria Onze Lieve Vrouw van het heilig hart en wij bidden:
Dat wij het woord van God horen, in ons hart bewaren, en meer en meer mens worden zoals zij: Open voor de Geest die Jezus bezielde. Amen.
Overweging
In de basiliek van Issoudun, waar de MSC gesticht werd, staat een Mariabeeld. We zien Maria met een open hand – bij het kruis van Jezus: Moeder en kind., In de open hand van Maria zie ik een mens, die open staat voor de geboorte van haar kind, die open staat voor de Geest die Jezus in zijn leven bezielde, de heilige Geest…
Maria is tegelijk voor mij ook een mens die open staat voor de mensen die daar of waar dan ook in de kerk kunnen komen, die openstaat voor alle mensen… Een mens die met andere mensen verbonden is, en die wil delen wat zij ontvangen heeft. En vandaag zijn wíj, hier in ‘Notre Dame’, die andere mensen….
Maar onze wereld is niet de wereld waarin Maria leefde. Onze tijd, ons leven wordt – zij het op afstand – gekleurd door levensthema’s van onze tijd, waarmee wij ons moeten zien te verhouden, Thema’s die te horen zijn in het Magnificat, zeg maar: ‘het levenslied van Maria’. In dat lied horen we dat onze wereld anders kan zijn. Dan gaat het over macht en onmacht, over arm en rijk, over barmhartigheid en onbarmhartigheid, over kwetsbaar en onkwetsbaar, over groot en klein, over oorlog en vrede.
Openen wij onze hand, openen wij ons hart en worden we stil…
Zending en zegen
Wij gaan van hier, terwijl de kaars bij Maria nog brandt. In het gebaar van de open hand is Maria voor ons de moeder van de kerk. Mogen wij als kinderen van God een brandend teken zijn van de liefde, die is in + de naam van de Vader, de Zoon en de heilige Geest. Amen.