Preek Maria ten Hemelopneming. 15 augustus 2022

MARIA TEN HEMELOPNEMING
15 Augustus 2022

Ben Verberne MSC

LEZINGEN
Apocalyps 11, 19a en 12,1-6a
1 Cor. 15, 20-26
Lukas 1, 39-56

OVERWEGING
Als u van de Oloflaan komt en naar de ingang, de receptie, loopt van Notre Dame,
ziet u rechts een groot reliëfwerk. Het valt op, want het is 20 meter hoog en het is gegoten in massief beton: een reliëf, een kunstwerk, geïnspireerd op de Schriftlezing
die we zojuist hebben gehoord uit het Boek der Openbaring: een vrouw bekleed met de zon, de maan onder haar voeten en op haar hoofd een kroon met twaalf sterren. (Openb. 12,1).

Een indrukwekkend beeld! Opvallend is dat de vrouw in dit Schriftverhaal niet met name wordt genoemd. Zij wordt door Johannes aangeduid als ‘de moeder van alle levenden’. Zij verschijnt aan de hemel als een teken van overwinning. In de traditie van ons geloven wordt deze “moeder van alle levenden” geduid
nu eens als de nieuwe Eva, uit wie alle leven voorkomt
dan weer als Maria, de moeder van de Verlosser en van alle gelovigen,
of als de kerk, omdat uit haar de Messias is voortgekomen.

Te midden van dreiging en geweld brengt de vrouw een kind ter wereld. Door de geboorte van dit kind komt er een einde aan de chaos en aan alles wat eigenhandig de macht, de kroon van de schepping naar zich toetrekt. Er breekt een nieuwe tijd aan waarin God en zijn Gezalfde bezit nemen van het koningschap.

Tumult, vervolging en strijd doorkruisen steeds opnieuw de geschiedenis. Dat was ook volop gaande toen dit verhaal tot stand kwam. Maar juist te midden van dat alles
wordt in woord en beeld gezegd: niet het kwaad, de draak, zal zegevieren, maar God en zijn gezalfde – de Christos.

Over hoop en bemoediging horen we ook in de tweede lezing.

Tenslotte beschrijft de evangelielezing de begroeting van Maria en Elisabeth en het loflied van Maria: één groot mozaïek van woorden uit het Oude Testament, – één groot loflied aan God, die zijn compassie, mededogen toont met zijn volk. Een lied dat door velen van ons dagelijks wordt gebeden:

In het Magnificat is Maria zich bewust van haar kleinheid tegenover God. Tegelijkertijd zingt elk vers over de opwaartse kracht van het leven:
ik prijs hoog de Heer,
omdat Hij kleine mensen optilt
en grote dingen met hen doet.
Een loflied op God die mensen tot leven brengt, mensen laat groeien en uittilt boven zichzelf.

Vroeger gingen we bij het Magnificat staan. Dat deden we om ons ervan bewust te zijn dat dit lied mensen tot hun ware grootheid brengt. Wie het Magnificat van harte zingt of bidt, prijst God en zal anders met medemensen omgaan.

We hebben het niet nodig anderen te kleineren om onszelf imposant te maken. Wie het Magnificat zingt, buigt zich om anderen overeind te helpen, maakt ruimte, zodat anderen kunnen groeien, draagt de lasten van anderen, zodat zìj verder kunnen.

Maria wordt in de religieuze kunst vaak staande afgebeeld, fier en strijdbaar. Het Magnificat heeft daarom mensen over heel de wereld steeds opnieuw geïnspireerd en zij op hun beurt hebben zich herkend in de lofzang van Maria: uitgebuite boeren in Zuid-Amerika, de kansloze kasten – de dalits – in India, de zwarte bewoners in de Zuid-Afrikaanse townships. God zelf kiest partij voor de vrouwen die zichzelf noodgedwongen aanbieden in de miljoenensteden van Azië. Hij staat de kant van wie vernederd is en onderdrukt en van wie kwetsbaar in het leven staat.

We vieren het feest van Maria Tenhemelopneming in een maand waarin de zomer
tot haar hoogtepunt is gekomen. Wat ooit in de grond is uitgezaaid, is nu tot wasdom gekomen. Tot in de berm van de snelwegen staan zomerbloemen. Pluizen met zaad zweven door de lucht. Een nieuwe generatie vogels is uitgevlogen. De natuur zelf geeft het aan: wat zwak begint, groeit uit tot kracht, is voorbestemd vrucht te dragen,
het leven gaat door!

Compassie, barmhartigheid, is de kracht die God heeft neergelegd in het hart van iedere mens en in heel de schepping. Barmhartigheid begint bij hart hebben voor wat on-af en zwak is en het komt tot voltooiing overal waar het leven nieuwe wegen zoekt.

Vandaag vieren wij dat de kracht die God in de schepping en in het hart van mensen heeft neergelegd, grote dingen aan ons doet. In Maria toont zich het leven dat tot volheid is gekomen. God heeft met welgevallen op haar neergezien, en heeft haar bij Zich opgenomen.